Lizozym jest hydrolazą glikozydową, która składa się z 129 reszt aminokwasowych, zawiera 18 aminokwasów i ma 4 wiązania dwusiarczkowe o masie cząsteczkowej 14307. Działa głównie jako enzym hydrolityczny w mikrobiologicznych ścianach komórkowych i jest również znany jako lysaza ściany komórkowej. Specyficzność podłoża lizozymu jest bardzo wysoka, a lizozym z różnych źródeł działa na różnych podłożach. Enzym ten jest szeroko rozpowszechniony w różnych tkankach i wydzielinach ludzi i zwierząt, a także niektórych roślinach i mikroorganizmach. Może skutecznie rozpuścić ścianę komórkową bakterii Gram-dodatnich i ma na nich znaczący wpływ sterylizacji. Lysezyme ma szeroką perspektywę zastosowania w zakresie ochrony żywności (szczególnie w produkcji sera i sake), medycyny (takich jak tabletki, kapsułki, krople do oczu, nawilżanie gardła) i badania naukowe.
Lizozym jest stabilnym białkiem, które jest w stanie pozostać względnie stabilne przy różnych wartościach pH i ma silną tolerancję na ciepło w warunkach kwaśnych. Dzięki technologii inżynierii biologicznej, dostosowywaniu wartości pH i stosowaniu żywicy wymiany jonowej do adsorpcji i separacji, można uzyskać oczyszczony lizozym, a aktywność enzymu wynosi ponad 18 000 U/g, co spełnia standardy oceny medycznej. Lizozym może liść komórki bakteryjne, zwłaszcza bakterie Gram dodatnie (bakterie G+), wykazujące różnorodne właściwości przeciwbakteryjne. Wynika to z jego zdolności do rozkładania glikoprotein (takich jak białka śluzowe) i polisacharydy w ścianie błony komórkowej oraz zdolność do skutecznego rozkładania chityny i chityny glikolu etylenowego do wytwarzania produktów takich jak węglan, chlorowodor i azotan.
Zgodnie z różnymi źródłami lizozym można podzielić na lizozym białego jaja, lizozymu zwierzęcego, lizozymu roślin, lizozymu drobnoustrojowego i lizozymu faga. Zgodnie z ich działaniem na mikroorganizmy można je podzielić na dwie główne grupy: lizozym ściany komórkowej bakteryjnej i lizozymu ściany komórkowej grzybowej. Lysozym ściany komórkowej bakteryjnej jest dalej podzielony na dwie klasy: te, które działają na wiązanie glikozydowe β-1,4 i te, które są skierowane do peptydu „ogon” i ugrupowania amidowego. Lysozym ściany komórkowej grzybowej obejmuje lizozym specyficzny dla ścian komórkowych drożdży i pleśni.
Odkryj historię
W 1922 r. Brytyjski naukowiec Fleming znalazł substancję zwaną lizozymem w nosa wydzielania ludzkiego ciała, które mogą oprzeć się inwazji mikroorganizmów. Jednak wraz z odkryciem antybiotyków lizozym stopniowo wypadał z łaski i prawie został zapomniany. Dopiero w połowie lat osiemdziesiątych Japonia, Kanada i Stany Zjednoczone zaczęły ponownie rozpoznać znaczenie lizozymu i zastosować go do medycyny. Mechanizm działania lizozymu różni się od mechanizmu antybiotyków tym, że zabija bakterie poprzez bezpośrednie rozpuszczenie ich ścian komórkowych, a zatem nie prowadzi do oporności. Ponadto lizozym jest szeroko obecny w samym ciele ludzkim, w tym treść łez, która jest najwyższa, odpowiednia dla fizjologicznych cech ludzkiego ciała.
Wstęp
Lizozym uzyskuje się technikami bioinżynierii, które obejmują regulację wartości pH białka i separację adsorbowania za pomocą żywic jonowych. Przy masie cząsteczkowej 14307, jest to hydrolaza glikozydowa, która może skutecznie rozpuszczać ścianę komórkową bakterii Gram-dodatnich i ma silną zdolność bakteriobójczą. Ponadto lizozym może być stosowany w krystalicznych preparatach, aby zapobiec psucie pokarmu, i jest szeroko stosowany w konserwacji żywności (szczególnie w produkcji sera i sake), farmaceutyki (takie jak tabletki, kapsułki, krople do oczu i płynki do gardła), codzienne produkty chemiczne (takie jak kosmetyki i kosmetyki).
Zamiar
Lizozym może skutecznie hamować bakterie Gram-dodatnie i bakterie ujemne i ma znaczące działanie przeciwbakteryjne. Ten produkt nie ma wpływu na drożdże, może być stosowany do odzyskiwania drożdży i kultury ekspansji w produkcji piwa i może być stosowany na początku fermentacji, aby zapobiec zanieczyszczeniu bakteryjnym.
Czas postu: 2025-07-16